Ülkemde olup bitenlere şaşıp kalıyorum.

Benim Ülkem nasıl bu durumlara geldi?

Benim insanım ne zaman bu kadar gaddar ve acımasız oldu?

Benim Ülkem ne zamandan beridir dünyaya örnek olacak o merhametini konuşturamaz oldu?

Her gün haberlerde, sosyal medyalarda dolaşan, görüntülenme rekorları kıran haince, acımasızca, gaddarca ve en kötüsü bilerek isteyerek yapılmış olan istismarlar, cinayetler, insanlığın susup bir cana son vererek korkmadan konuşan silahlar ve daha söyleyemediğim onca şeyler. Ülkem de olup bitenleri görüyor musunuz sizde?

Avrupa’yı beğenmiyorduk biz. Acımasızlar, hainler, insanlarına önem vermiyorlar sadece çıkarları için çalışan, hayatın onlar için sadece ekonomik anlamda olduğundan şikayetçiydik.

Ve bugün bize bakın, bakın  ne farkımız var onlardan?

Bizi onlardan ayıran tek farkımız dinimiz şua da. Hoş bizler artık dinimizi bile kullanmaya başlamışız. Ülkemde hainler cirit atıyormuş, bizi birbirimize kırdırmayı, Mavi Gökyüzümüzde özgürce, korkusuzca, milyonlarca şehidimin kanıyla gurur duyarak dalgalanan ay yıldızlı bayrağımı hiçe sayarak üç kuruş için hem vatanımızı hem de dinimizi satacak hainler besliyormuşuz meğer içimizde. Gel gör ki durumumuz hiçte iç açıcı bir durumda değil toplayamazsak kendimizi.

Bizler bugün küçük çocukların göz yaşlarının  en büyük sebebiyiz. Onların gözlerinden artık yaşta değil bizim eserimiz olan kan  akıyor ve biz hala ne yazık ki bunun farkında bile değiliz.

İnsanlarım, benim insanlarım, benim ülkemin güzel insanları uyanın artık. Bakın ne dünya mutlu ne de bizler. Bakın, görün işte bilgilinin, merhametin, gururun  ve aklın olmadığı yerde göz yaşı ve kan akıyor. Bakın ne diyor Uğur Mumcu;

Uğur Mumcu adeta bu sözüyle bizim bugünümüzü anlatmış;

"Bir toplum böyle çöker işte… Devletin yerini kaba kuvvet alır, susulur! Yasanın yerini din alır, korkulur! Yolsuzluklar, cinayetler birbirini izler, eller kollar bağlanıp götürülür!".  bizler toparlanmak için hiçbir şey yapmıyoruz. Ne küçücük bir çocuğun gözyaşını silebiliyoruz ne de kendimize sahip çıkabiliyoruz.

Eğer hep böyle kendimizi bilemeden yaşarsak bu sefer aynı gözyaşları bizden de akacak…