Bugün sizlere son yıllarda alışık olduğumuz bir manzaradan bahsedeceğim. Gözümüzde canlandıralım, bir insan market önündeki çöpü karıştırıyor, marketten atılan artıklardan iyilerini seçmeye çalışıyor veya aynı şekilde pazar yerlerinde pazarlar toplandıktan sonra, ‘’acaba yiyecek bir şey bulabilir miyim?’’ diye atılan çöpleri kurcalayan bir insan… Çok gördük dimi gazetelerde sosyal medyada birçok kez karşımıza çıkmıştır ama ne yaptık o an sadece üzüldük. Kendi kendimize Allah yardımcısı olsun dedik ve hayatımıza kaldığımız yerden devam ettik.
Peygamber efendimizin (sav) ne kadar güzel bir sözü var; ''komşusu açken tok yatan bizden değildir.'' öncelikle buraya değinmek istiyorum, ülkemizin ekonomik olarak zor zamanlar geçirdiği bu dönemde, yoksulluk sınırının yüksek olduğu bu dönemde vatandaşlar olarak biz birbirimize destek vermeyip sahip çıkmıyoruz ki devletten yardım bekleyelim. Zaman öyle bir zaman oldu ki artık komşunun aç olmasını geçtim, insanlar aynı apartmanda oturduğu kişileri tanımaz bir hal aldı, böyle bir dönemdeyiz… Kaldı ki aç mı, tok mu nereden bilesin? Yani uzun lafın kısası, komşuluk kültürü eskide kaldı. Tabi bu söylemlerim genel anlamda, istisnai durumlar hariç, azda olsa komşuluk haklarını bilen komşularıyla görüşen hasbihal eden insanlarımızda var, yok değil. Demem o ki öncelikle bu ülkenin vatandaşları olarak biz birbirimize sahip çıkarsak, aynı büyüklerimizin zamanındaki gibi komşuluk haklarını, ihtiyacı olana yardım etmeyi bilirsek o zaman kimseye muhtaç olmayız. Bunun bilincine varmalıyız. Bunu başarabilirsek önümüzdeki büyük engellerden birini de geçmiş oluruz.
Birde bu işin devlet tarafı var. Tamam her şeyi devletten beklemeyelim dedik de hiçbir şey yapmasında demedik. Vatandaşın gücü bir yere kadar olur, sonrasında devamını getirecek olan bir otorite var. Peki devlet bu konuda ne kadar iyi bu tartışılır. Belki elinden geleni yapıyor, vatandaşa yardımcı olmaya çalışıyor ama yetmiyor, yetmez. Sizlere Türk İş sendikasının geçtiğimiz sene eylül ayında yaptığı araştırma sonuçlarını dile getireyim; 4 kişilik bir ailenin sağlıklı, dengeli ve yeterli beslenebilmesi için yapması gereken aylık gıda harcaması tutarının 2 bin 447 lira 72 kuruş, gıda harcaması ile birlikte giyim, konut (kira, elektrik, su, yakıt), ulaşım, eğitim, sağlık ve benzeri ihtiyaçlar için yapılması zorunlu diğer aylık harcamalarının toplam tutarının ise 7 bin 973 lira 2 kuruş, bekar bir çalışanın yaşama maliyetinin ise aylık 3 bin 2 lira 55 kuruş olması gerektiğini açıkladılar. Şu an asgari ücret ne kadar? 2 bin 825 lira. Araştırma sonuçlarına göre bekar bir insana aylık gereken para 3 bin lira, daha bekar bir insanın aylık giderine bile yetmeyen asgari ücret, 4 kişilik bir aileyi nasıl geçindirecek? Soralım buradan yetkililere, bu insanlar ne yapsın? Taş mı yesin?
Ben kendi kanaatimce, devletin yoksul milyonlarca insan için bir şeyler yapmasını veya yapmaya çalışmasını taktir ediyorum. Yapmıyor desek olmaz, yiğidi öldür hakkını yeme demişler ama yeterli derecede yapamamasını eleştiriyorum. Eksiksiniz, iyi çalışamıyorsunuz demek ki. Büyükşehir belediyemizin bir sloganı var, Çalışınca oluyor! Madem bunun bilincindesiniz, çalışın olsun o zaman. Olmuyorsa, daha çok çalışın, olana kadar ki bu insanlar artık insan gibi yaşasın. Bütün vatandaşların refah seviyesinin, en yüksek olduğu ülke olma temennisiyle. Kalın Sağlıcakla…
Fatih Ekşi
