O dönem Osmanlı toprakları sınırı içerisinde olan Yunanistan'ın Selanik şehrinde 1881 tarihinde doğan Kurucu liderimiz Mustafa Kemal Atatürk . Öz be öz Türk evladı ve Müslüman bir çocuk olarak dünyaya geldi, Küçük yaşta iken babası Alirıza efendinin ölümü nedeniyle . Annesi Zübeyde Hanım ve yakın akrabalarının kontrolünde yaşamaya ve büyümeye çalıştı.

İlk, ortaokul ve askeri lise yıllarından sonra subay okulunu bitirip Osmanlı Ordusunun bir neferi olarak orduya katıldı. Kısa zaman içerisinde kurmaylık sınavını başarıyla tamamlayarak Kurmay Yüzbaşı olarak ordudaki görevine devam etti. Osmanlı devleti 1.dünya savaşı sonunda dış güçler tarafından adete esaret altına girmiş bu durum karşısında artık Mustafa Kemal ve arkadaşları Türkiye Cumhuriyeti devletini kurarak, Kurtuluş mücadelesi nasıl verdi, Türk milletinin azim ve kararlılığı nasıl galip geldi, bunları bilmekte fayda var. Atatürk ve silah arkadaşlarının arkasında koca bir Türk ulusu vardı, o ulus ki Atasına sonuna kadar inanmış ve onun izinden bakın bir yüzyıl geçmesine rağmen aynı azim ve kararlılıkla gitmeyi sürdürmektedirler. Atatürk'ün yaveri Salih Bozok Atatürk'ü çok sevmekte ve ona çok sadık kalmakta olduğunu yaptığı icraatlar da hep okuduk ve dinledik, bir gün oğlunu yanına sesler ve derki oğlum bak sen artık 17 yaşına geldin her şeyi anlar durumdasın bak Atatürk hasta eğer bir gün Ata ölürse bil ki bende aynı saatte ölmüş olacağım onun için sen ailemize iyi bak diye tembihte bulunur.Oku aynı zamanda da memlekete yararlı bir evlat ol der.
Babasının intihar edeceğini anlayan Muzaffer Bozok üzülmüş ancak babasına hiçbir şey söyleyememiş ve bitkin bir vaziyette eve dönmüştü. Salih Bozok Atatürk'ün doktorlarına kalbine mi yoksa beynine mi silah sıksa daha etkili ölüm olur diye sormuş kalbine ateş ederse etkili bir ölüm olacağını öğrenmişti.
İntihara o kadar kararlıydı ki Atatürk'ün ölümünden 5 ay kadar önce 7 Haziran 1938'de biri çocuklarına, diğeri eşi Pakize Hanım'a olmak üzere Savarona yatında iki mektup hazırlamıştı. Eşine yazdığı mektuptan bazı bölümler şu şekildeydi:
“Sevgili Pakize; Ben hayatımı Atatürk'ümüzün hayatına bağlamış ve ondan sonra yaşamamaya karar vermiş bulunduğum için hayatıma nihayet verdim… Her şeyi kemal-i sükûnetle karşılayarak çocuklarımla sıhhat ve afiyetle yaşamını dilerim .''diye mektup bırakmış,
10 Kasım 1938 sabahı saat 9.05'te Atatürk gözlerini yumduktan sonra saat 9.30'da alt kattan bir el silah sesi duyulmuş ve oraya varıldığında yaveri Salih Bozok'un intihar ettiği görülmüş derhal Şişli'de ki Sıhhat yurdu hastanesine kaldırılmış mermi tam kalbe isabet etmediği görülmüş ameliyata alınmıştır. Bu hikâyeyi siz değerli okurlarımla paylaşırken Atatürk'e ve onun değerlerine adanmış bir yaşamdan söz ediyorum. Vatan uğruna birlikte mücadele eden inanmışların birbirlerine ne kadar bağlı olduklarını görmekteyiz. Bugün bir darbe girişimi ile ülkemin demokrasisine kastedenler aslında insanımın yüzyıllardır birbirine duyduğu güven duygusuna ve içinde yaşadığı bu değerlere de kastediyor.
Ülkesini seven ve Cumhuriyetine bağlı, demokrasiden, eşitlikten, özgürlükten ve laiklikten yana nesiller yetiştirebilseydik belki de bugün bu olaylar yaşanmayacaktı. Oysa devletin kurumları Cumhuriyet rejimine bağlı bireyler yetiştirmek yerine birilerine yandaş yetiştirmeyi tercih etmeseydik bugün ne Cumhurbaşkanının neden Genel Kurmay başkanının yaverleri ihanet çemberinin içerisinde olmayacaklardı.
Selanik yetiminin kurduğu Cumhuriyette tehlike atlatmayacaktı.

Bakın görün ki bu ülkeyi kurmak için başlattığı mücadele Samsun'a çıkışla başladığı için ayrı bir değer verilir Samsun'a ama ne yazık ki bir kaç gün önce iki kişi tarafından heykeli yıkmak için bir faaliyet içerisine girmeleri bu milleti çok derinden yaralamıştır.

Bu millet Atasına 100 yıldır nasıl sahip çıktıysa çıkmaya da devam edecektir.